Stosowanie LPG w Brazylii rozpoczęło się w 1937 roku, kiedy to austriacki imigrant Ernesto Igel kupił 6 000 butli z gazem propan, używanym do tankowania samolotów, i rozpoczął sprzedaż produktu do gotowania poprzez Empreza Brazileira de Gaz a Domicílio. W tym czasie większość ludności korzystała z kuchenek opalanych drewnem. W 1938 roku zaczęto upowszechniać stosowanie LPG i utworzono Narodową Radę Ropy Naftowej (CNP), ustanawiając działania związane z krajowym zaopatrzeniem w ropę naftową i jej produkty uboczne. Gdy w 1955 r. Petrobras rozpoczął produkcję LPG, nastąpiło ożywienie jego dystrybucji.

Od 1954 do 1990 roku polityka cenowa dla LPG i innych źródeł energii uznanych za priorytetowe, czy to z powodów inflacyjnych, czy też z powodów związanych z potrzebami rynku, była naznaczona interwencją rządu, opartą na standaryzacji cen w całej Brazylii, poprzez subsydiowanie krzyżowe transportu i samego produktu. Polityka ta okazała się bardzo skuteczna dla powszechnego stosowania LPG, sprzyjając konsumpcji produktu w najbiedniejszych i najbardziej oddalonych obszarach Brazylii. Dzięki tej polityce LPG trafiło do 100% brazylijskich gmin i ponad 91% rodzin.

Dziś rynek jest wolny, gdzie dystrybutorzy działają w sposób konkurencyjny, co jest korzystne dla konsumenta, który ma możliwość wyboru, u którego z nich chce kupować.

Cena samochodowego LPG w Brazylii nie jest znana, ponieważ jego wykorzystanie do tego zastosowania nie jest uwzględnione w brazylijskich przepisach.