Het gebruik van LPG in Brazilië begon in 1937, toen de Oostenrijkse immigrant Ernesto Igel 6.000 flessen propaangas kocht, gebruikt om brandstof voor vliegtuigen te bottelen, en het product begon te verkopen om te koken via de Empreza Brazileira de Gaz a Domicílio. In die tijd gebruikte het grootste deel van de bevolking houtgestookte fornuizen. In 1938 begon het gebruik van LPG zich te verspreiden en werd de Nationale Raad voor Aardolie (CNP) opgericht, die de activiteiten in verband met de nationale voorziening met aardolie en bijproducten daarvan vastlegde. Toen Petrobras in 1955 LPG begon te produceren, werd de distributie van LPG gestimuleerd.

Van 1954 tot 1990 werd het prijsbeleid voor LPG en andere als prioritair beschouwde energiebronnen, hetzij om inflatoire redenen, hetzij om redenen in verband met de marktbehoeften, gekenmerkt door overheidsbemoeienis, gebaseerd op de standaardisering van de prijzen in geheel Brazilië, door middel van kruissubsidies voor het vervoer en voor het produkt zelf. Dit beleid is zeer doeltreffend gebleken voor een universeel gebruik van LPG en heeft het verbruik van het product in de armste en meest afgelegen gebieden van Brazilië bevorderd. Dankzij dit beleid heeft LPG 100% van de Braziliaanse gemeenten en meer dan 91% van de gezinnen bereikt.

Vandaag is de markt vrij, waar distributeurs concurrerend werken, een feit dat in het voordeel is van de consument, die de macht heeft om te kiezen bij welke distributeur hij zijn aankopen doet.

De prijs van autogas in Brazilië is niet bekend omdat het gebruik ervan voor deze toepassing niet in de Braziliaanse regelgeving is opgenomen.