Avrupa Birliği, amacı yenilenebilir kaynaklardan elde edilen enerjiyi teşvik etmek olan 2018/2001 veya 2014/94/UE gibi yönergeleri uygulamıştır. Bu yenilenebilir kaynaklar, tarımsal kaynaklardan geldiği için etanol içerir. Biyoyakıt kullanımının, birinci nesil biyoyakıtlarda sera gazı emisyonlarını %68'e kadar, ikinci nesil yakıtlarda ise daha da yüksek oranlarda azaltabileceği tahmin edilmektedir.

Biyoyakıtlar iyi bir alternatif olabilir. Bunlar, daha az çevreyi kirleten ve aynı zamanda ekonomik olan yenilenebilir ve sürdürülebilir yakıtlardır. Etanol kullanımı, geleneksel yakıtlara göre büyük bir değişikliği temsil etmemektedir. Ortak bir benzin istasyonunu veya geleneksel dağıtım yollarını kullanmaya devam edebileceğiniz için dağıtımı için bir altyapı yatırımı gerektirmez.

Araçlar bu yakıt türüne göre uyarlanmalıdır, ancak bu teknik düzeyde herhangi bir sorun oluşturmamalıdır. %100'e kadar biyoetanol ile çalışacak şekilde uyarlanmış FFV (esnek yakıtlı araç) araçları zaten mevcuttur. Dezavantajlardan biri özerkliktir. Bir ton biyoetanol, 0,64 ton petrol eşdeğerine eşdeğerdir [3]. Dizel ise 1.01 tep ve benzin 1.07 tep'e eşdeğerdir. Biyoetanol bu nedenle daha az verimlidir. Ancak, toplam bakiye pozitiftir.

Elde edilen sonuçlar, emisyonları ve ham petrol elde etmek için dışa bağımlılığı azalttığı için biyoyakıtların geleneksel yakıtlara iyi bir alternatif olduğunu gösteriyor. Ancak bu alternatifin gerçek olması için, tüm hammaddenin yerel olarak üretilmesi sağlanmalıdır, çünkü bu gerçekten dışa bağımlılığı azaltacak ve aynı zamanda kırsal ekonomiyi de geliştirecektir.